Gebaseerd op haar monoloog
Het begint met iets wat ik niet los kan laten. Het neemt mijn leven over. Een gedachte, gevoel of gebeurtenis zorgt voor chaos. Mijn hoofd blijft maar doorgaan. Tot ik stilsta en deze chaos vormgeef. Schoonheid wordt gecreëerd en ik toon wie ik van binnen ben. Maar wat nou als dit stopt? Geen gevoel, gedachte of gebeurtenis. Ik val in herhaling. Keer op keer hetzelfde doen. Ik voel me leeg en angst neemt het over.
Alleen delen van Dionne zijn zichtbaar door middel van een kader. Op gegeven moment valt ze door het kader heen en wordt opgepakt door een vogel waarna ze in een zwart gat belandt. In dat zwarte gat heerst chaos, het is donker. Op gegeven moment staat ze stil en realiseert ze zich dat ze wanneer ze zichzelf onthuld, ware schoonheid naar buiten komt.
In eerste instant was het de bedoeling om het verhaal uit te beelden door middel van collagetechnieken en eigen gemaakt beeld. Naarmate ik verder kwam in het proces, kwam ik erachter dat het niet handig was om hiermee verder te gaan omdat het geheel dan te chaotisch zou worden en er geen eenheid in de film zou ontstaan.
Vanuit die gedachte heb ik daarom gekozen om verder te gaan met alleen eigen gemaakt beeld in afwisseling met op internet gevonden materiaal.
Voor het geluid wil ik nummers gebruiken, waar Dionne waarde aan hecht in combinatie met haar eigen dialoog. Ik zal het dialoog wel op plekken gaan knippen omdat ze soms dezelfde dingen zegt in een andere zin en om zo geluid en beeld samen te laten komen.
